به گزارش آی فیلم2، همیشه در طول تاریخ انسان هایی وجود داشته اند که برای اولین بار دست به انجام کاری زده اند و به وسیله این شجاعت شان، در صفحات تاریخ ماندنی شده اند.
در این بین برای همه جالب توجه خواهد بود اگر بدانند زن های زیادی هم به این درجه رسیده اند که در حرفه خودشان اولین نفر باشند.
در این گزارش شما را بانوان افغانستانی آشنا می کنیم که توانسته اند در دروه‌های مختلف برای اولین بار در پست‌های عالی دولتی و غیر دولتی کار کنند و خوب بدرخشند.
نخستین وزیر زن
بانو «کبرا نورزی» متولد سال ۱۹۳۲ در کابل، نخستین وزیر زن در افغانستان بود. کبرا از لیسه ملالی فارغ شده است. او برعلاوه تکمیل آموزش‌های عالی در رشته ساینس در کابل، در فرانسه مقاطع تحصیلی دیگرش را دنبال کرده است.
بانو کبرا به عنوان وزیر صحت عامه کار کرده است؛از کارهای ارزشمند وی در این وزارتخانه می توان به ایجاد تعدادی شفاخانه‌ها و کلینک‌ها در افغانستان، تصویب قانون داروهای ژنیک و تاسیس انجمن راهنمای خانواده در کابل و دیگر ولایت ها اشاره کرد.
کبرا نورزی نخستین بانوی افغانستانی است که عضو کابینه «محمد هاشم خان میوند» والی صدر اعظم وقت افغانستان بوده است.
او از جمله زنان برجسته در دهه‌های 60 و 70 میلادی در افغانستان بود که نامش به عنوان مفاخر زنان معاصر تاریخ افغانستان درج شده است.
وی در تاریخ 30 جنوری سال 1986 میلادی در منزل شخصی خود واقع در شهر کابل در سن 54 سالگی داعیه حق را لبیک گفت و در شهدای صالحین به خاک سپرده شد.
نخستین والی زن
«حبیبه سرابی» نخستین والی زن در افغانستان است.
بانو سرابی از دانشگاه علوم طبی کابل فارغ شده و چند سال در این دانشگاه به عنوان استاد نیز کار کرده است.
او در سال ۱۳۸۴ از سوی رییس جمهور کرزی، به عنوان والی بامیان انتصاب شد.
نخستین شهردار زن
«عذرا جعفری» نخستین بانوی افغان است که به عنوان شهردار یکی از ولایت‌های افغانستان کار کرده است.
بانو جعفری تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته قابلگی تا سطح لیسانس ادامه داده و در سال ۲۰۰۸ توسط «حامد کرزی» رییس جمهور پیشین به عنوان شهردار ولایت دایکندی انتخاب گردید.
نخستین رییس دادستانی زن
«ماریا بشیر» مکتب را در لیسه عایشه درانی خوانده و در سال ۱۹۹۱ از رشته قضا و سارنوالی دانشکده حقوق دانشگاه کابل فارغ شده است.
او نخستین رییس دادستانی زن در افغانستان بود و به عنوان عضو مسلکی سارنوالی تحقیق جرایم برای مدت سه سال دردادستانی کل کار کرده است و سپس به ولایت هرات وظیفه گرفت تا این که در سال ۲۰۰۶ به عنوان رییس دادستانی استیناف ولایت هرات شروع به کار کرد.
نخستین خلبان زن
«نیلوفر رحمانی» متولد سال ۱۳۷۰ خورشیدی در افغانستان است. او با جسارت و تیزهوشی که دارد توانست در سال ۲۰۱۰ وارد دوره آموزش خلبانی نیروهای هوایی افغانستان شود.
بانو رحمانی در سال ۲۰۱۲ با درجه افسری از دانشگاه در آمریکا فارغ شد. وی جایزه زن شجاع را از وزارت امور خارجه امریکا نیز کسب کرده است. او اکنون در بخش نیروی هوایی ارتش کار می‌کند.
نخستین نطاق زن
«لطیفه سراج» نخستین بانوی افغان است که برای نخستین بار صدایش از رادیو افغانستان به عنوان گوینده خبر پخش شد.
بانو سراج دختر سردار «عنایت الله خان» فرزند ارشد «حبیب الله خان» می‌باشد. سراج تا سال ۱۳۵۸ در افغانستان به عنوان گوینده خبر کار کرد.
او دوره ابتدایی مکتب را در ایران به پایه اکمال رسانده و به ادبیات زبان دری سخت علاقه مند بود.
لطیفه کبیر سراج بعدها به وطنش بازگشته و در آغاز به حیث معلم دری، تاریخ و جغرافیه در لیسه ملالی تدریس می کرد و همزمان با آن معلم زبان دری در شفاخانه مستورات بود که به نرس ها سواد آموزی می کرد.
خانم کبیر سراج در یک زمانی به نطاقی در رادیو افغانستان آغاز کرد که اکثریت زنان افغان از سواد ابتدایی هم بهره مند نبودند.
وقتی که مرحوم عباالغفور برشنا آمر عمومی نشرات رادیو افغانستان بود، در ابتدا برنامه های رادیویی را با صدای خانم لطیفه سراج در خانه ثبت می کرد و بعد از طریق امواج رادیو به نشر می رساند.
بعد از مدتی او مستقیماً به رادیو رفته و صدای خود را بلند کرد.
اولین جایزه نطاقی را از طرف (عبدالرووف بینوا) بدست آورد و چندین تقدیرنامه از طرف وزارت اطلاعات و کلتور وقت حاصل کرد.
در سال 1358 هجری شمسی، زمانیکه قوای شوروی سابق افغانستان را اشغال کرد، بانو سراج دوباره از آغوش میهن جدا شده به پاکستان و سپس به امریکا رفت.
خانم لطیفه کبیر سراج در سال 1338 هجری شمسی مطابق به سال 1959میلادی با «کبیر سراج» ازدواج نمود و حاصل ازدواج ایشان پنج پسر و دو دختر می باشد.
لطیفه کبیر سراج روز چهارشنبه 15 عقرب 1392 به سن 90 سالگی در دیار غربت در ایالات متحده داعی اجل را لبیک گفت.
نخستین تکسی ران زن
«سارا بهایی» نخستین بانوی است که در افغانستان به عنوان راننده تکسی کار می‌کند.
این راننده تکسی سند لیسانس دانشگاه دارد و در لیسه مولانا جلال الدین محمد بلخی در شهر مزار آموزگار است.
بانو بهایی بیش از 20 سال است که تدریس می کند، اما هیچ وقت نتوانسته از این طریق مخارج خانواده اش را تامین کند؛ از این رو بعد از ساعات درسی با تکسی اش کار می کند.
او علاوه بر این که نخستین راننده زن در افغانستان است، برای شماری از زنان ولایت بلخ دوره های آموزش رانندگی راه اندازی می کند
نخستین بانوی مدال آور
«سمیه غلامی» نخستین بانوی مدال آور در افغانستان و عضو تیم ملی تکواندوی این کشور است توانست که در مسابقات جنوب آسیا مدال طلا را کسب کند.
این بانوی تکواندو کار اولین بانویی است که از مسابقات بیرون مرزی در رشته ورزشی تکواندو برای افغانستان مدال طلا گرفته است.
غلامی در شهر مشهد متولد شده و مدت طولانی در ایران زندگی می کرد. او از کودکی به ورزش علاقه داشت است. تماشای مسابقات «روح الله نیکپا» مدال آور المیپک افغانستان در رشته تکواندو در کنار تشویق های خانواده اش او را مصمم‌تر می‌کرد که در این رشته بیشتر زحمت بکشد.
او برای به دست آوردن مدال طلا به میدان ورزش وارد شد و برای رسیدن به این هدف مشکلات زیادی از جمله تمرینات سخت را تحمل کرد.
نخستین زن خبرنگار در افغانستان
«اسما رسمیه طرزی» نخستین زن خبرنگار در افغانستان است . تحصیلات خود را در خارج از افغانستان به اتمام رسانیده بود.
او نخستین معلم زن در اولین مکتبخانه دختران افغان و مدیر مسئول نخستین نشریه زنان افغانستان شد.
در ژانویه ۱۹۲۱ که اولین مکتب دخترانه در تاریخ افغانستان در ناحیه شهرآرا شهر کابل گشایش یافت این مکتب پنجاه نفر شاگرد داشت، شاگردان مرکب بودند از دختران خردسال و زنان جوان.
اسما رسمیه اداره و تدریس این مکتب را به عهده داشت؛در همین سال اولین مجله مخصوص زنان بنام «ارشاد نسوان» اقدام شد که مسئولیت آن نیز به عهده اسما رسمیه طرزی بود و اولین شماره آن در ۱۷ مارس ۱۹۲۱ به نشر رسید.
این نشریه به شکل مجله یا هفته نامه تا سال ۱۹۲۵ میلادی به نشر ادامه داد.
ب م
